Zmiany w ustawie OZE – Dobry kierunek w dobrą stronę.
Od początku obowiązywania ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 610), tj. od 2015 r., miało miejsce około 30 nowelizacji tej ustawy. Aktualnie pod auspicjami Ministerstwa Klimatu i Środowiska prowadzone są prace nad kolejną zmianą. Z punktu widzenia interesów wytwórców energii z OZE, w tym tych użytkujących elektrownie biogazowe, proponowane rozwiązania będą miały istotny wpływ na status, działalność tych podmiotów oraz perspektywy rozwoju całej branży działającej na rzecz rozwoju instalacji OZE.
Z pośród proponowanych zmian na szczególną uwagę zasługują te dotyczące: systemów wsparcia dla wytwórców energii z OZE, doprecyzowania sposobu określania łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej instalacji OZE oraz ograniczeń obowiązków koncesyjnych dla przedsiębiorców użytkujących instalacje o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej do 1 MW.
W ww. zakresie kluczową nowością jest rozszerzenie definicji „małej instalacji”. Proponuje się podniesienie progu łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej z dotychczasowej 0,5 MW do 1 MW lub mocy osiągalnej cieplnej w skojarzeniu z 0,9 MW do 3 MW. W konsekwencji do kolejnej grupy wytwórców energii zastosowanie będą miały regulacje mniej sformalizowane (ograniczenie obowiązku uzyskania koncesji), co powinno stanowić pozytywny impuls w ich działalności. Skale znaczenia zmian na sektor obrazują niżej wskazane dane.
Na dzień 16 kwietnia 2021 r. w Rejestrze wytwórców biogazu rolniczego zaewidencjonowanych zostało 103 podmioty (użytkujących ok. 120 instalacji), przy czym 25 z nich to wytwórcy energii o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej instalacji od 50 kWe do 0,5 MWe, z kolei aż połowa z nich, tj. 52 podmioty to wytwórcy energii o łącznej mocy instalacji od 0,51 MWe do 1 MWe. Z kolei z Rejestru wytwórców energii w małej instalacji (skr. MIOZE) prowadzonego przez Prezesa URE, a obejmującego instalacje biogazu innego niż biogaz rolniczy, hydroenergie, energię wiatru, energię geotermalną, promieniowania słonecznego, biomasy; ujętych zostało ponad 700 podmiotów (stan na 19 kwietnia 2021 r.).
Procedowane obecnie zmiany obejmują ponadto propozycje przedłużenia maksymalnego okresu wsparcia, w tym w szczególności:
1) obowiązku zakupu niewykorzystanej energii elektrycznej po stałej cenie albo prawa do dopłaty do ceny rynkowej energii elektrycznej w ramach systemów FIT oraz FIP,
2) obowiązku zakupu energii elektrycznej po stałej cenie albo prawa do dopłaty do ceny rynkowej energii elektrycznej w ramach systemu aukcyjnego
– do dnia 30 czerwca 2047 r.
Ponadto projekt ustawy zakłada w odniesieniu do systemów FIT oraz FIP dla instalacji małej energetyki wodnej i instalacji biogazowych o mocy do 1 MW, które korzystały z systemu zielonych certyfikatów przez minimum 5 lat, możliwość uzyskania pomocy operacyjnej na dodatkowe 2 lata. Tym samym okres wsparcia dla tych instalacji wyniósłby maksymalnie 17 kolejnych lat. Jak wskazuje Wnioskodawca projektu dzięki powyższemu rozwiązaniu, z tego systemu wsparcia będzie mogło skorzystać ponad 400 elektrowni wodnych oraz około 80 instalacji produkujących biogaz składowiskowy, i innych biogazowni, o mocy zainstalowanej do 1 MW, dla których upłynął lub w bieżącym roku i w kolejnych latach upływa 15-letni okres wsparcia.
Innym proponowanym rozwiązaniem jest przyznanie Radzie Ministrów uprawnienia do określenia, w drodze rozporządzenia, maksymalnych ilości i wartości energii elektrycznej z OZE, które mogą zostać sprzedane w drodze aukcji w poszczególnych następujących po sobie latach kalendarzowych 2022–2027. Rozwiązanie to proponowane jest celem zapewnienia stabilnej perspektywy inwestycyjnej sektora OZE w następnych latach w ramach wydłużenia okresu obowiązywania systemu aukcyjnego dla wytwórców.
Ww. zmiany są tylko niektórymi proponowanymi rozwiązaniami, a objętymi nowelizacją.
Aktualnie projekt ustawy, po jego przyjęciu 13 kwietnia 2021 r. przez Radę Ministrów i przekazaniu do Sejmu 26 kwietnia 2021 r., procedowany jest w ramach parlamentarnego procesu legislacyjnego. Na tym etapie prac, jak i podczas prac nad projektem w Senacie, niewykluczona i prawdopodobna jest modyfikacja proponowanych przepisów. Liczyć należy, że zmiany nie będą głębokie, a sama nowelizacja szybko wejdzie w życie.
Jest to szczególnie ważne, gdyż uwzględni się fakt, że jasne i precyzyjne regulacje są kluczem do właściwego funkcjonowania sektora energetycznego (OZE) i wypełnienia celów klimatyczno-energetycznych na 2030 r., zawartych w przyjętym w 2019 r. Krajowym planie na rzecz energii i klimatu na lata 2021-2030. Zgodnie z założeniami przyjęte zostało osiągnięcie do 2030 r. udziału OZE w końcowym zużyciu energii brutto na poziomie pomiędzy 21% a 23%. Realizacji tego celu towarzyszy prognoza poniesienia niezbędnych nakładów inwestycyjnych na moce wytwórcze energii elektrycznej w latach 2021–2030 na poziomie 17,6 mld EUR’2016, z czego blisko 75% stanowić mają nakłady na źródła wiatrowe i fotowoltaiczne.
Nowe rozwiązania mają wejść w życie po 14 dniach od ogłoszenia w Dzienniku Ustaw, z wyjątkiem niektórych przepisów.